Cesarskie cięcie – jak wygląda i jaki ma przebieg? Poród naturalny a cesarka

Cesarskie cięcie to zabieg, który, zgodnie z zaleceniami WHO, powinien być wykonywany u maksymalnie 10-15% ciężarnych kobiet. Tymczasem w Polsce moda na cięcie cesarskie trwa w najlepsze. Kobiety chcą urodzić w ten sposób dziecko, ponieważ metoda wiąże się z mniejszym bólem. Czy to rzeczywiście prawda? Jak wygląda cesarskie cięcie? Na czym polega przygotowanie do cesarki? Odpowiadamy na te pytania.

Jak wygląda cesarskie cięcie?

Cesarskie cięcie jest wykonywane wtedy, gdy istnieje zagrożenie zdrowia lub życia matki albo jej dziecka. Jak wygląda cesarka? Cięcie cesarskie można przeprowadzić w linii prostej pod pępkiem, jest to tzw. cięcie klasyczne lub poprzecznie nad spojeniem łonowym – wtedy mowa o cięciu cesarskim majtkowym. Dodatkowo wyróżnia się także cięcie pochwowe, jest ono wykonywane w ostateczności, gdy inne rodzaje cięć nie są możliwe do wykonania.

Dostępne warianty

Ilość sztuk: 10 szt.

Podkłady poporodowe Bella Mamma 10 szt.

Cena 1 opak. 4,66 zł Cena 48 opak. 4,39 zł

PROMOCJA

BESTSELLER

POLSKA MARKA

Dostępne warianty

Ilość sztuk: 30 szt.

Wkładki laktacyjne Bella Mamma Comfort 30 szt.

Cena 1 opak. 5,59 zł Cena 14 opak. 5,54 zł

PROMOCJA

POLSKA MARKA

Dostępne warianty

Pojemność: 300 ml

Emulsja do higieny intymnej Bella Sensitive 300 ml

Cena 1 opak. 9,74 zł Cena 10 opak. 9,41 zł

POLSKA MARKA

Dostępne warianty

Rozmiar: M, XL, XXL

Ilość sztuk: 5 szt.

Majtki siatkowe, wielorazowe Seni Fix Plus

12,05 zł

POLSKA MARKA

Cesarskie cięcie – przebieg

Ile trwa klasyczne cięcie cesarskie? Niestety nie da się przewidzieć dokładnego czasu trwania zabiegu, u każdej kobiety wygląda to bowiem inaczej. O ile jednak wyjęcie dziecka trwa kilka minut, o tyle zszywanie powłok brzusznych to najdłuższy etap cięcia cesarskiego, który może się przedłużyć nawet do godziny i więcej.

Cesarskie cięcie – przebieg zabiegu

Jak przebiega klasyczne cięcie cesarskie? Wszystko zaczyna się od znieczulenia, następnie, po jego założeniu kobieta jest układana na wznak, z rękami rozłożonymi na specjalnych podpórkach. Kolejne kroki to:

• podłączenie aparatury monitorującej parametry życiowe pacjentki;
• przygotowanie pola operacyjnego;
• wykonanie niewielkich nacięć w warstwach powłok brzusznych, aż do mięśnia macicznego;
• wyjęcie dziecka z macicy;
• odcięcie pępowiny;
• oddanie dziecka w ręce neonatologa;
• kontakt „skóra do skóry” (pod warunkiem, że stan zdrowia dziecka i matki na to pozwala);
• przystawienie dziecka do piersi;
• zszywanie warstw powłok brzusznych.

Przygotowanie do cesarki

Jak wygląda przygotowanie do cesarki? To zależy od tego, czy cięcie cesarskie jest planowane, czy wykonuje się je z konieczności, w nagłych przypadkach:

• planowane cesarskie cięcie – ciężarna zgłasza się do szpitala na dzień przed planowaną operacją lub w dniu wyznaczonego terminu, z samego rana. Następnie przeprowadzane są badania laboratoryjne istotne dla planowanego znieczulenia i poprawnego przebiegu operacji, a także konsultacja anestezjologiczna. Przed operacją zalecana jest depilacja miejsc intymnych, pacjentka jest także proszona o dokładne umycie całego ciała. W dniu cesarki należy również być na czczo. Po podpisaniu formularza świadomej zgody na cesarkę pacjentka zostaje przeniesiona na blok operacyjny, gdzie zakłada się jej kroplówkę oraz cewnik.
• nagłe cięcie cesarskie – jeśli zaszła nagła konieczność wykonania cesarki, kobieta jest przygotowywana do zabiegu w izbie przyjęć lub na sali porodowej. Taka sytuacja może się zdarzyć, gdy pojawi się zagrożenie dla zdrowia mamy lub dziecka, np. w postaci braku postępu porodu, krwotoku, wypadnięcia pępowiny, zaburzenia tętna czy też zakażenia wewnątrz macicy.

Cesarka na życzenie

W Polsce nie istnieje coś takiego jak cesarka na życzenie. Cesarskie cięcie jest wykonywane dopiero wtedy, gdy kobieta posiada medyczne wskazania do wykonania zabiegu, takie jak np.:

• bardzo duża masa dziecka (powyżej 4 kg);
• choroby siatkówki;
• łożysko przodujące;
• nieprawidłowe ułożenie główki dziecka;
• odklejające się łożysko;
• schorzenia, które uniemożliwiają poród naturalny;
• wady w budowie miednicy;
• wady serca;
• zaawansowany wiek matki;
• zaburzenia depresyjne i lękowe, w tym także tokofobia;
• zaburzenie akcji serca płodu;
• zatrucie ciążowe wraz z wysokim ciśnieniem tętniczym;
• zakażenie dróg rodnych, np. wirusem opryszczki;
• zespół Marfana;
• zbyt wysokie ciśnienie i stan przedrzucawkowy.

Poród naturalny a cesarka

Czym różnią się poród naturalny a cesarka? Która z tych metod jest lepsza? Lekarze uważają, że poród siłami natury, jako zjawisko fizjologiczne, jest bardziej bezpieczny. Po cesarskim cięciu, jak po każdej inwazyjnej operacji, może dojść do wystąpienia niebezpiecznych powikłań. Z tego powodu każda ciężarna powinna dokładnie przemyśleć zalety i wady obu metod i decydować się na cesarkę dopiero w ostateczności.

Najważniejsze zalety porodu naturalnego to:

• duży wpływ na przebieg porodu, możliwość aktywnego uczestnictwa oraz decydowania o metodach łagodzenia bólu;
• możliwość kontaktu „skóra do skóry” od razu po urodzeniu dziecka;
• naturalny sposób porodu wspiera funkcjonowanie układu oddechowego dziecka, buduje także jego odporność oraz pomaga w łagodnym przystosowaniu się do nowego środowiska życia.

Natomiast wady porodu naturalnego to:

• długa akcja porodowa;
• przejście przez wszystkie etapy porodu, w tym także te najbardziej bolesne;
• ryzyko pęknięcia krocza w czasie parcia.

Tymczasem zalety cesarskiego cięcia to:

• krótszy czas trwania porodu;
• metoda ta stanowi ostatnią deskę ratunku w sytuacji, gdy poród naturalny mógłby zakończyć się fatalnie dla matki lub noworodka;
• przyszła mama nie odczuwa bólów poporodowych.

Natomiast wady cesarki to:

• niewielki wpływ na przebieg porodu;
• nie u każdej kobiety można wykonać zabieg. Przeciwwskazaniem są między innymi skłonność do zakrzepicy oraz trombofilia wrodzona;
• ograniczone możliwości, jeśli chodzi o ćwiczenia po cesarskim cięciu;
• po cesarskim cięciu nie zawsze jest możliwość wykonania kontaktu „skóra do skóry”;
• trudności dziecka w zaadaptowaniu się do nowych warunków;
• wyższe ryzyko powikłań – krwotoku, infekcji, problemów związanych z tolerancją leków znieczulających oraz zakażeń.